Bismillahirrahmanirrahim...
Sebenarnya,da lama da nak tulis blog tp x sempat2.suka membaca tp utk menulis, xbrape nak rajin. salute pd bloggers2 yg rajin melayar idea d alam maya ni...so, utk permulaan,knape sy pilih kereta kecil sbb ia mengingatkan sy pada kereta kancil milik abah yg bnyk menyimpan kenangan dgn keluarga especially arwah mak dan jg kwn2 yg penah naek kereta ni.
Mesti qila n syiera igt kan?hehe..kereta ni la yg bwk korang g jalan ke kandang kambing n ladang nenas.time tu kt stdy diploma n tgh cuti sem. syg bile pp xdpt join skali...bila malam no bwk korg g lepak kat tepi laut pontian.best je,sjuk n 'bersih mata' time tu.hehe... klakarnye bile balek dr hang out tu da lewat dlm kul 12 gitu,dgn confident nye nak lalu jln dlm. yg drive plak slalu bwk kete auto,so agak tesenggut2 la jgk, mcm naek kude. maklumla kete kecik ni gune manual drive. masa ni plak sy x ada lesen lg, wlpn reti bwk tp dsebabkan takot kn tahan polis, syira jela sorg yg drive kete ni. bile nak balek ni la, xtau nak ikot jln mane. so jln jela,bile driver tnye dekat ke x jln dlm tu, sy ckp la dekat tp bnyk kubur.dgn pantas si syira a.k.a driver g pusing ikut jln jauh.hehe...bile pk2 ye x ye jgk ek tindakan dia.hehe...dah la tiga2 pmpn,kang kalo teserempak dgn ap2 yg x diingini x ke naye..huhu
Kata org biar kt x kaya asalkan kite happy, hidup terisi dgn perkara2 yg bermakna. Kereta ni banyak berbakti pd kami. kereta comel ni la yg bwk kami sekeluarga berjalan2 xkira jauh atau dekat,walaupun kecil tapi dalamnya penuh dgn kebahagiaan...banyak cerita suka & duka...
Dulu, masa arwah mak ada, kereta ni la yg bwk dia g ulang alik ke hospital, g jalan n berubat. satu sikap yg sama atr kami,suke berjalan:)mana tak nye,kalo mak nak g mane2 mst dia bwk sy skali.kire mane tumpahnye kuah kalau tak ke nasi:)I'M PROUD TO BE UR CHILD MAK!!!LOVE U SO MUCH TILL THE END OF MY BREATH...
Mak mmg da lama ada penyakit kencing manis,since melahirkan ank ke-6, iaitu abg sy yg skrg ni dah berumur 26thn...lama kan..sbb tula,mak slalu masuk keluar hsptl.g check n masuk wad bile gula dlm drh tinggi.bila kadar gula dlm darah tinggi, effect plak pd buah pinggang...so kene plak buat hemodialisis, about 2 yrs jgk la.Dulu masa time sekolah,sy la yg slalu duduk wad temankan mak. yela,dah tak ada siapa kat umah. akak2 n abg sume keje dan blajar d U.sampai naek kenal la nurse2 kat hsptl tu dgn kami.hehe...
Sesiapa yg ada parents atau keluarga yg hidap pnykt buah pinggang dan buat rawatan hemodialisis mst tau betapa sakitnya rawatan ni. bile pertama kali tgk, xsanggup rasanya bile org yg kt sayang terpaksa hadapi ni semua. tp mak mmg kuat semangat dan ceria.dlm sminggu mak kn buat dialisis 3x...3x dialisis kali dgn 4jam...begitu la hari2 mak,nak aktif kene la g rawatan ni. kadang2 sy ikot jgk temankan mak, maybe dia rasa lbh happy bila ad org yg tunggu. kdg2 menyesal bile mak ajak ikot teman tp sy x g. bkn ape, penat bila memikirkan nak mnunggu 4jam..tp da xberguna menyesal kan:(
Paling sedih bila dgn tiba2 mak kene infection pd tulang belakang. sy x berapa tau kenapa bole jd mcm tu sbb ms tu sy sibuk stdy di semester 2 diploma. yg jaga mak d kampung akak2 dan abg2. tekejut bila dpt call dr abah yg menangis suruh sy balek segera. ya Allah, ms tu betapa susahnya hati sy...so esk pg nya,sy trus naek bus dr sh alam ke jhr pg2 n smpi rumah dlm tghari. rase lambat sgt bus tu bergerak. balek aje rumah nmpk mak da terbaring. susut sgt badan mak waktu tu:( terkejut sgt2...mak baru kluar dr wad dan tunggu masa untuk d transfer ke HKL utk operation tulang belakang...keesokan harinya, buat kenduri kecil utk doa slamat perjalanan sy,abah dan mak ke HKL. masa tu naik ambulance sbb keadaan mak yg membataskan pergerakan. bayangkan baru aje balek kg da kene balek ke KL semula tp demi mak...
Bila sampai d HKL, bermulalah episod baru kehidupan mak...ambil masa lama juga nak sampai turn pembedahan tu. dgn keadaan mak yg xbole bergerak, xsanggup rasanya nak dgr keluhan dan kesakitan mak. masa ni,bergilir2 jaga dgn akak dan abg yg duduk kl...bila sy ad class, abg atau akk yg jaga.abis aje class, sy akn siap2 utk gerak ke HKL. masa tu sy d puncak perdana dan berulang alik ke HKL naik bus dan train. Allah saje yg tau perasaan sy ms tu. disebabkan x familiar dgn kwsn HKL, sy berjalan kaki dr monorel chow kit ke hsptl. jauh sgt2. bila mlm jaga mak, esok pg nye kalo ad class,sy balek smula ke puncak perdana pg2. kadang2 bile x larat sgt,smpi aje d kolej,trus tetido smpi miss class.
terima kasih pd kwn2 yg rapat a.k.a my bestfren yg duduk serumah dan sebilik sbb memahami keadaan sy ms tu. mmg x ada ms utk dia org. yela,time tu serabut sgt.
After operation, alhamdulillah berjaya. 2hari slps tu mak d ajar fisioterapi. akak yg jaga hari tu bgtau mak dah boleh duduk, da bwk jln2 naek wheelchair. seronoknya bile dgr, lega rasa hati. snts berdoa agar mak sembuh sprt sedia kala dan dpt beraya bersama thn tu. masa d HKL tu, kt sdg menjalani ibadah puasa.
Dlm 3 4hari slps operation tu, darah mak mnurun. tekanan drh mak rendah so utk mnjalani dialisis agak sukar dan xboleh dijalankan.agak lama jgk la mak xboleh d dialisis, tp bg pesakit buah pinggang, rwtn ni sgt diperlukan utk membuang kandungan air dlm bdn. lama2 bila kndgn air xbole dnyah dan tekanan darah mak msh rendah, mak xboleh didialisis. ms ni,mak da xbnyk bercakap mgkn dsebabkan bdn nya yg lemah.
Bila bdn semakin lemah, dah kurang bercakap, tekanan drh makin rendah, kami sekeluarga diminta berkumpul utk kali terakhir. ramai saudara mara dr jhr dtg melawat dan rakan2 yg datang.Tepat jam 5.30 pg pada 2Oct2006, mak menghembuskan nafas terakhir d sisi sy. YA ALLAH, aku bersyukur kerana dpermudahkan perjalanannya menghadapMU dan mengharapkan serta mendoakan agar rohnya berada di samping hamba2Mu yg beriman...
Kini, hiduplah sy tanpa ibu dan teman yg sentiasa mendengar celoteh sy, yg slalu tidur d sebelah sy dan yg selalu berjalan bersama, yg selalu mnunggu sy di perhentian bas dan yg selau bg duet belanja bile nak balek kolej:(
Sampai sini saja coretan utk yg pertama kalinya...kereta kecil ku comel bnyk mnyimpan kenangan terutamanya ketika bersama2 mak. Hargailah emak atau ibu kita selagi hayatnya ada. tak ada sesiapa pun yg boleh menggantikan tmpt mak kita walau berjuta org pon.Buat renungan kt bersama, jgnlah jd sprt
SAYANG ANAK SEPANJANG PENGGAL, SAYANG ORANG TUA SEPANJANG JALAN
Sayang anak kepada ibubapanya hanyalah sepenggal iaitu ada hadnya. Apabila ibu bapa sudah tidak mempunyai apa-apa ataupun sudah tua, maka hilanglah sayang anak kepadanya. Sedangkan sayang ibu dan bapa kepada anaknya adalah sepanjang jalan atau tanpa batasan.
LOVE U MAK!
